Een nieuwe mobiele telefoon
Wanneer ik in mijn agenda zie dat de termijn van mijn telefoonabonnement weer bijna verlopen is maakt een lichte kriebel zich meester van mij. Het gaat te ver om het euforie te noemen maar het komt wel dicht bij een soort van lente gevoel.
Ik mag weer een nieuwe telefoon, het grote uitzoeken kan beginnen en ik vind het heerlijk. Vaak begin ik met het inventariseren bij mijn vrienden. Maar stiekem ben ik uiteraard op zoek naar dat model waarmee ik iedereen de loef afsteekt. En de keuzemogelijkheden lijken onbeperkt. Tientallen verschillende modellen, mega pixels, formaat, toch weer het bekende appeltje of ga ik een keertje iets heel anders proberen. De twijfel slaat toe en het zal niet de eerste keer zijn dat ik me helemaal laat leiden door mijn impulsen en met iets anders de winkel uitloop. En nu komt het vreemde, in plaats dat er tevredenheid is wanneer de telefoon uitgepakt ontstaat er juist een soort van twijfel. Heb ik hier wel goed aan gedaan, had ik niet toch beter…
Keuzestress
Samengevat is dit een effect wordt gecreëerd door te veel keuzemogelijkheden. Uit onderzoek blijkt namelijk dat we een geschikte keuze kunnen maken tussen 5 en 7 verschillende producten. Worden het er meer, dan wordt onze twijfel met betrekking tot de keuze groter en de spijt achteraf groter. Lastig in een maatschappij die steeds meer keuzemogelijkheden biedt. En dan praten we nu nog over betrekkelijk onschuldige keuzes als een telefoon.
En de virtuele werkelijkheid
De suggestie van een maakbare maatschappij die leunt op consumptie spiegelt ons een beeld voor dat we alles mogen en kunnen doen. Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluk, maar ook je ongeluk. De acceptatie van dit laatste valt ons steeds zwaarder omdat we iedere dag via televisie en sociale media een beeld voorgeschoteld krijgen. Een beeld waarbij alles klopt en waar ook geen keuze gemaakt hoeft te worden gemaakt. Facebook spiegelt je een werkelijkheid voor die geen grenzen kent. Wereldreis, baan, maatschappelijke betrokkenheid het gaat prima samen. Tenminste dat zie je iedereen doen. We willen niet meer kiezen we willen alles en het liefst zo snel mogelijk. Stilstaan bij wat er is lijkt lastig omdat we steeds vooruit gedreven worden door onze oppervlakkige wensen en verlangens.
Het dertigersdilemma
Totdat plotseling rond je 30 e de grotere beslissingen gemaakt moeten worden met betrekking tot carrière, werk, kinderen, relaties. Het kenmerk van deze keuzes is dat ze meer fundamenteel lijken te zijn. Echter ook hier geldt, de keuzes zijn onbeperkt. Waar dertig jaar geleden een baan nog voor het leven was, het geloof een veel grotere stempel drukte, en men geacht werd te trouwen lijkt dit op vandaag allemaal optioneel. Autonomie is een groot woord geworden. Dit brengt ook een verantwoordelijkheid met zich mee. En die druk wordt door de dertiger ervaren.
Het lijden onder de keuze
En het lastige is dat de omgeving weinig begrip heeft voor deze keuzestress. Oppervlakkig lijkt de dertiger het namelijk voor elkaar te hebben. Men reageert vaak ook met verbazing en ongeloof wanneer signalen van onzekerheid, stress, burn out of zelfs lichamelijke klachten komen. Dit werkt ook het schuldgevoel van de dertiger in de hand. Waar klaag ik nu over?! Wanneer ze de vastgelopen dertiger een voet over de drempel van mijn praktijk in Maasniel zet is deze in eerste instantie ook verbaasd over het feit dat zijn of haar verhaal helemaal niet zo uniek is.
Vandaar dat ik op deze plek ook een lans wil breken, voor hun onderschatte problematiek. Voor alle dertigers en hun twijfels. Zodat ze eindelijk mogen gaan leven naar hun waarden en het waardevolle leven leiden waar ze zelf de regie nemen.
Los van maatschappelijke en sociale druk!
Pascal van der Steen
Ik heb mijn praktijk in Roermond, Limburg. Oprichter van “Nu ik nog”. Inmiddels een veertiger en dus een ervaren dertiger. Trainer, mentor maar vooral counselor voor dertigers die in de knoop zitten.