Paprika of gewoon?

Twee televisiezenders

Een klassiek voorbeeld hiervan was de zaterdagavond. We hadden de mogelijkheid om twee Nederlandse televisiezenders en een aantal Duitse zenders te mogen bekijken. Het resultaat… we zaten vol spanning te wachten op de Willem Ruys show en er was zeker geen sprake van "wegzappen". Dit laatste betekende overigens opstaan en een andere zender opzetten .

Voor ons stond het lang gekoesterde bakje paprika of gewone chips op tafel, want dat waren de enige opties. Een ongekend vertrouwde luxe voor mijn zussen, broer en mij. En ik herinner me vaag de tevredenheid die hiermee gepaard ging.

Keuzes, keuzes, keuzes

Er was toen niet veel te kiezen en het leven leek overzichtelijk. Zeker, we keken vol verbazing naar een documentaire over de Amerikaanse Wal-Mart. Daar waren wel 20 soorten chips en de verpakkingen waren veel groter. Het leek ons een paradijs om hier rond te lopen en te mogen kiezen. En nu ruim 25 jaar later zijn we zelf terechtgekomen in dit consumenten walhalla. Zo'n beetje ieder denkbaar product bestaat in tientallen varianten en de mogelijkheden lijken ongelimiteerd. En…. ik vind het heerlijk om te mogen kiezen uit al die nieuwe "speeltjes".

Vooral het moment dat ik weer naar de Phone-shop mag en met mijn abonnement een nieuwe telefoon mag uitzoeken. Alles naast elkaar zetten en overwegen. En natuurlijk kijken of je toch nog die hippere telefoon kunt scoren dan die collega op het werk.

Waar gaat het nu echt om?

Tot zover niks aan de hand. Echter deze keuzemogelijkheden stoppen niet bij onze consumptiegoederen. Door alle ontwikkelingen zijn ook de pijlers van ons bestaan steeds meer aan verandering onderhevig en ook de keuzevrijheid met betrekking tot grotere levensvragen heeft een vlucht genomen. Huwelijk, geloof, kinderen, werk, alles lijkt mogelijk. En dan wordt het lastig want wanneer maak je de juiste beslissing? Waar gaat het je nu echt om? Wanneer er dan een soort van piek-periode komt rond je dertigste waarin deze vragen samenkomen dan kan de keuzestress in alle hevigheid toeslaan. Zo ook bij mij.

Angst om te kiezen?

De term geanticipeerde spijt (een mooie term uit het boek van Nienke Wijnants "het 30 ers dilemma") kon voor mij uitgevonden zijn. Dit betekende dat ik iedere grotere beslissing voor mij uit schoof omdat ik bang was spijt te krijgen, en mijn keuze moest perfect zijn.

Het resultaat? Besluiteloosheid.

Deze besluiteloosheid ging ook gepaard met energieverlies, omdat denken aan deze onderwerpen vaak meer energie kostte dan het daadwerkelijke "doen". Het resultaat, ik was een chronische twijfelkont die over iedere stap zes keer nadacht en het uiteindelijk niet deed.

Rust gevonden

Ik zou nu heel graag willen vertellen dat ik nu helemaal geen twijfel meer ken. Helaas dat kan ik niet zeggen, maar er is wel een ander soort van besef ontstaan. Maar wel acceptatie. Acceptatie van hetgeen dat ik niet kan veranderen. Ook het besef dat het verleden achter me ligt en de toekomst ongewis is maakt dat ik meer ruimte ervaar om te zijn waar ik ben, in het nu. Met als prettig bij-effect dat ik kan genieten van de kleine dingen( heel cliche maar waar) en meer rust ervaar.

Dus gewoon, paprika of gewoon.
Pascal